من یک دیالیزی هستم.
چی بخورم؟ چی نخورم؟ آب!
واقعیت این است که هیچ جواب یکسانی برای همه بیماران دیالیزی در این مورد وجود ندارد. آن چیز هایی که من به عنوان بیمار دیالیزی اجازه دارم بخورم یا نباید بخورم بستگی دارد به وضعیت جواب آزمایش های من و اینکه حجم ادرار من کم شده است یا نه. اما به طور کلی در مورد مصرف چند ماده باید دقت بسیار شود که این موارد شامل فسفر، پتاسیم، کلسیم و آب است!
هیچ کس در اینکه آب برای انسان ها، مایه حیات است تردیدی ندارد، اما یکی از مشکلات شایع بیماران دیالیزی جمع شدن مایع در بدن است که می تواند آب را در طولانی مدت از مایه حیات به مانع حیات تبدیل کند!
نارسایی مزمن کلیه و دیالیز مستمر به تدریج باعث کاهش حجم ادرار و حتی در بعضی موارد قطع کامل تولید ادرار در بدن می شود. در چنین مواقعی تمامی مایعی که وارد بدن می شود، چه به صورت نوشیدن آب، چای، و سایر نوشیدنی ها، چه به همراه خوراکی های آبکی، بجز قسمت کمی که توسط عرق کردن و مدفوع دفع می شود، مابقی در بدن انباشته می شود.
اشکال این جمع شدن مایع در این است که به علت اضافه شدن آن به خونی که در رگ ها گردش دارد، باعث می شود فشار بیشتر از حد معمول به قلب وارد شود و پس از مدتی به نارسایی قلبی منجر شود.
مشکل بعدی این است که گرفتن حجم زیاد مایع در هر جلسه دیالیز می تواند باعث نوسان شدید فشار خون و بروز مشکلات جسمی مانند سرگیجه و ضعف شدید بشود. همچنین به خاطر دشوار شدن تحمل دیالیز، جلسات به صورت کامل و با کیفیت انجام نشده و سموم در بدن انباشته شود.
تشنمه! تابستونه هوا گرمه! قرصهام زیاده با هرکدوم یه چکه آب بخورم میشه یه لیتر!
در همه این موارد حق با بیمار دیالیزی است و تحمل نخوردن آب در هنگام احساس نیاز واقعاً دشوار است اما برای مشکلات فوق می توانیم:
– بعضی از قرص ها را به جای آب با غذا و میان لقمه ها مصرف کنیم.
– با قرار دادن یخ خرد شده درون دهان برای مدت بیشتری بدون مصرف آب و نوشیدنی زیاد احساس تشنگی را رفع کنیم.
– از آب نبات های بدون قند در طول روز استفاده کنیم که با کمک به ترشح بزاق احساس تشنگی را برطرف می کنند.
– لیوان و فنجان خود را از سایز کوچکتری انتخاب کنیم که با تعداد دفعاتی که به طور معمول آب یا چای می نوشیم مایع کمتری وارد بدن بشود.
بدون دیدگاه